تاریخچه چیپست های سری اسنپدراگون 800 - وبلاگ منصوری

به گزارش وبلاگ منصوری، از اواخر دهه 2000 تا به امروز، کمپانی کوالکام یکی از ستون های اصلی صنعت موبایل های هوشمند بوده و پردازنده ها و مودم های خانواده اسنپدراگون را در اختیار بعضی از عظیم ترین بازیگران این حوزه قرار داده است. این روزها، چیپست های پرچمدار کمپانی -یعنی اعضای خانواده اسنپدراگون 800- هستند که بیشترین توجه ها را به خود جلب می نماید و دلیل بسیار خوبی هم پشت این موضوع است.

چیپست های پریمیوم این کمپانی به این خاطر به شهرت فراوان رسیده اند که در سال های اخیر، به راحتی بهترین سیلیکون موجود برای موبایل های اندرویدی بوده اند و پردازنده های قدرتمند، پردازشگرهای گرافیکی بی رقیب و آخرین تکنولوژی های اتصالات مخابراتی را با خود به دیوایس های کمپانی هایی نظیر سامسونگ، شیائومی و وان پلاس آورده اند.

در این مقاله مروری جامع خواهیم داشت بر تاریخچه اسنپدراگون 800 - خانواده چیپست های کلاس پریمیوم در سبد محصولات کوالکام. این مقاله از نخستین چیپست کوالکام تا آخرین چیپست که همین یکی دو ماه پیش معرفی گردید را در بر می گیرد.

پیش از خانواده اسنپدراگون 800: Sx و اسنپدراگون 600

خانواده اسنپدراگون 800 اکنون مشهورترین خانواده چیپست در دنیا به حساب می آید، اما تا پیش از سال 2015 میلادی کوالکام اصلا از نام گذاری 800 برای آن استفاده نمی کرد.

در عوض، نخستین پردازنده های پرچمدار کوالکام برای اسمارت فون های هوشمند، همگی عضو خانواده اسنپدراگون Sx بودند که خود از اسنپدراگون S1 تا S4 Plus را در بر می گرفت. این خانواده های چیپست از اواخر دهه 2000 میلادی تا سال 2013 از راه رسیدند و از نظر توان پردازشی و قابلیت ها، حسابی با یکدیگر تفاوت داشته و اساسا گستره ای وسیع را در بر می دریافتد.

نخستین چیپست های خانواده اسنپدراگون اس به خاطر سرعت کلاک 1 گیگاهرتزی خود بر سر زبان ها افتاده بودند - حتی با این وجود که از طراحی های تک هسته ای بهره می بردند. این خانواده سپس ترند موجود در صنعت نیمه هادی را دنبال کرد و بعد از مدتی شاهد عرضه پردازنده های دو هسته ای از سوی کوالکام بودیم. در ضمن در همین راستا، کوالکام هسته پردازنده شخصی سازی شده Scorpion را رها کرد و به سراغ هسته های Krait 200 خودش رفت.

یک رویه همیشگی -حداقل در اکثریت مواقع- استفاده از پردازشگرهای گرافیکی Adreno بود که بعد از خرید واحد موبایل AMD از سوی کوالکام، قدم به دنیای اسنپدراگون گذاشتند. می گوییم در اکثریت مواقع چون چیپست اسنپدراگون S1 (با نام فنی MSM7225) اساسا پردازشگر گرافیکی نداشت و پردازنده تک هسته ای بخت برگشته را مجبور می کرد که وظایف گرافیکی را نیز برعهده بگیرد. آیا می توانید تصور کنید که پردازنده موجود در سخت افزار یک موبایل مدرن و متعلق به سال 2020 بدون گرافیک مجزا از راه برسد؟

از سوی دیگر، در این نسل از چیپست های کوالکام بلوتوث 2.0 الی بلوتوث 4.0 گیرمان آمد، پشتیبانی از رم LPDDR و بعد LPDDR2 آغاز شد و فراوری چیپست ها نیز با فرآیندهای 65 الی 45 نانومتری صورت می گرفت.

با وجود بعضی موانع و چالش ها، کوالکام اوایل سال 2013 میلادی آغاز به فاصله دریافت از سری اس کرد و این رویه با عرضه چیپست 28 نانومتری اسنپدراگون 600 آغاز شد. این چیپست پریمیوم در آن موقع، قطعه سخت افزاری منتخب بسیاری از فراورینمایندگان دیوایس های اندرویدی بود و درک چرایی آن نیز اصلا سخت نیست. این چیپست طراحی چهار هسته ای پردازنده -با هسته های Krait 300- داشت و در عین حال از نمایشگرهایی با رزولوشن 1080p پشتیبانی می کرد.

اسنپدراگون 600 در ضمن در دورانی از راه رسید که پردازنده های چند هسته ای حسابی مورد توجه امثال سامسونگ قرار گرفته بودند و کمپانی مدیاتک حتی تا طراحی پردازنده های هشت هسته ای نیز پیش رفته بود. با این همه، کوالکام نشان داد که وقتی صحبت از هسته های پردازنده باشد، کیفیت از اهمیت بیشتری نسبت به کمیت برخوردار است.

از دیگر مشخصات قابل توجهی که می شد روی اسنپدراگون 600 یافت می توان به پشتیبانی از رم LPDDR3، دوربینی تا سقف 21 مگاپیکسل، فیلم برداری با رزولوشن 1080p، طراحی 28 نانومتری، وای فای 2.4 یا 5 گیگاهرتز، بلوتوث 4 و نخستین ورژن از تکنولوژی شارژ سریع کوالکام اشاره نمود.

برجسته ترین موبایل های مجهز به اسنپدراگون Sx: بلک بری Z10، اچ تی سی Sensation، نوکیا لومیا 1020، سونی اریکسون اکسپریا X10، سونی اریکسون اکسپریا پلی، سامسونگ گلکسی اس پلاس

برجسته ترین موبایل های مجهز به اسنپدراگون 600: اچ تی سی One M7، ال جی Optimus G Pro، اوپو N1، سامسونگ گلکسی اس 4

اسنپدراگون 800، 801 و 805: بنا کردن فونداسیون

بعد از اسنپدراگون 600، کمپانی کوالکام مستقیما به سراغ نخستین پردازنده های سری 800 در تاریخچه اسنپدراگون رفت. چیپست اسنپدراگون 800 در ابتدای سال 2013 از راه رسید و اسنپدراگون 801 هم در ابتدای سال 2014 به دنیا معرفی گردید. اسنپدراگون 800 و 801 با فناوری 28 نانومتری فراوری شدند و بنابراین جهشی عظیم نسبت به اسنپدراگون 600 را رقم زدند. از سوی دیگر، همین زمان بود که برندینگ سری 600 به چیپست های میان رده کوالکام تعلق گرفت.

اسنپدراگون 801 یک ارتقای تدریجی را نسبت به اسنپدراگون 800 رقم زد و مجهز به پردازنده و پردازشگر گرافیکی اندک سریع تر و دوام بیشتر بود. فارق از این، هر دو چیپست هایی 32 بیتی با طراحی چهار هسته ای Krait 400 بودند و از آدرنو 300 به عنوان پردازشگر گرافیکی بهره می بردند. نخستین پردازنده های سری اسنپدراگون 800 کوالکام در ضمن از شارژ سریع 2.0، رم LPDDR3، بلوتوث 4.0 و نمایشگرهای 2K پشتیبانی می کردند.

در این نسل، برای نخستین بار شاهد پردازنده های پرچمداری در سری اسنپدراگون بودیم که می توانستند فیلم برداری با رزولوشن 4K را روی دیوایس هایی نظیر گلکسی اس 5 و سونی اکسپریا زد 2 میسر نمایند. البته محدودیت ها و پرفورمنس نه چندان قدرتمند سخت افزارهای حافظه به این معنا بود که نخستین موبایل های این چنینی، در بهترین حالت تنها قادر به چند دقیقه فیلم برداری با رزولوشن 4K بودند.

در اواخر سال 2014 میلادی، کوالکام به عرضه اسنپدراگون 805 پرداخت که سر از موتورولا نکسوس 6 و خانواده گلکسی نوت 4 سامسونگ در آورد. این چیپست آخرین پردازنده پرچمدار 32 بیتی کمپانی کوالکام بود. پردازنده اسنپدراگون 805 با دستکاری کم و بیش پردازنده و سرعت های کلاک، از چیپست های قبلی سری اسنپدراگون 800 متمایز ظاهر شد و از سوی دیگر همراه با پردازشگر گرافیکی آدرنو 420، پشتیبانی از نمایشگرهای 4K، سرعت دانلینک 300 مگابیت بر ثانیه، پشتیبانی از UFS، بلوتوث 4.1 و پشتیبانی از دوربین های 55 مگاپیکسلی از راه رسید.

برجسته ترین موبایل های مجهز به این سه چیپست: اچ تی سی One M8، ال جی جی 3، ال جی جی فلکس، وان پلاس وان، سامسونگ گلکسی اس 5، سامسونگ گلکسی نوت 4، سونی اکسپریا زد 2

اسنپدراگون 808 و 810: ورود به عصر 64 بیتی

هنگامی که اپل از آیفون 5 در اواخر سال 2013 رونمایی کرد که نخستین موبایل مجهز به چیپست 64 بیتی به حساب می آمد، فراورینمایندگان اندرویدی در خواب خوش به سر می بردند. و کوالکام فرصتی کافی نداشت که به این حرکت اپل در سال 2014 پاسخ دهد. اما در سال 2015 شاهد نخستین پرچمداران 64 بیتی این کمپانی نیز بودیم که در قالب اسنپدراگون 808 و 810 (با فناوری فراوری 20 نانومتری) ظهور کردند.

اسنپدراگون 810 روی کاغذ چیپستی قدرتمندتر بود که طراحی 8 هسته ای (شامل چهار هسته Cortex-A57 و چهار هسته Cortex-A53) را به دنیای چیپست های کلاس پرچمدار اندروید می آورد و به پردازشگر گرافیکی آدرنو 430 نیز مجهز بود. از سوی دیگر، اسنپدراگون 808 شش هسته پردازشی (دو هسته Cortex-A57 و چهار هسته Cortex-A53) داشت و به پردازشگر گرافیکی اندک ضعیف تر آدرنو 418 مجهز شد.

اسنپدراگون 810 بسیاری از ویژگی های خود را با دو چیپست 800 و 801 به اشتراک می گذاشت و برای مثال کماکان از شارژ سریع 2.0، نمایشگرهای 4K، حافظه های UFS، بلوتوث 4.1 و دوربین های 55 مگاپیکسلی پشتیبانی می کرد. همین ماجرا با اسنپدراگون 808 هم تکرار شد، اما تنها تفاوت برجسته این بود که این چیپست از نمایشگرهای 4K و دوربین هایی با خروجی 55 مگاپیکسل پشتیبانی نمی کرد.

باور عمومی اینست که اسنپدراگون 810 باعث شد محصولات بعضی از برندها بیش از حد داغ شوند. گزارش هایی شنیده می شد حاکی از اینکه نخستین موبایل های عرضه شده در آن سال، همگی از مسائل مربوط به حرارت رنج می بردند. سپس در نیمه دوم سال 2015 میلادی، کوالکام ورژن 2.1 چیپست اسنپدراگون 810 را عرضه کرد و مدعی شد که این قطعه سیلیکونی خنک تر از همواره کار می نماید. این چیپست دستکاری شده در نهایت از امثال وان پلاس 2 و شیائومی می نوت پرو سر در آورد.

برجسته ترین موبایل های مجهز به این دو چیپست: اچ تی سی One M9، هواوی نکسوس 6P، ال جی جی 4، ال جی جی فلکس 2، ال جی V10، وان پلاس 2

اسنپدراگون 820: بازگشت به ریشه ها

شهرت کوالکام در سال 2015 به خاطر مسائل حرارتی اسنپدراگون 810 اندکی خدشه دار شد، اما این کمپانی در سال 2016 میلادی نشان داد که همچنان قادر به ارائه پردازنده هایی شدیدا قدرتمند و همه فن حریف است. اسنپدراگون 820 بازگشت کوالکام به دنیای پردازنده های شخصی سازی شده با طراحی چهار هسته ای را رقم زد و برای اولین بار شاهد استفاده از برند Kryo نیز بودیم.

بازگشت به سمت استفاده از هسته های پردازشی کمتر، ظاهرا آسیب چندانی به اسنپدراگون 820 وارد نکرد - حداقل نه از منظر وظایف تک هسته ای. پردازشگر گرافیکی آدرنو 530 باعث بهبود 40 درصدی عملکرد گرافیکی نسبت به پردازشگر گرافیکی موجود در اسنپدراگون 810 شد. این سیلیکون پرچمدار جدید در ضمن به استفاده از رابط برنامه نویسی گرافیکی وولکان روی آورد که باعث می شد پرفورمنس در بازی ها و اپلیکیشن هایی که از آن پشتیبانی می کردند به شکل قابل توجهی بهتر گردد.

کوالکام اسنپدراگون 821 را نیز در نیمه دوم سال 2016 میلادی عرضه کرد که به پردازنده و پردازشگر گرافیکی اندک بهتر مجهز بود و مصرف انرژی باتری نیز در آن اندکی بهبود یافته بود. گذشته از این ها، هر دو چیپست اساسا یکسان بودند. این دو چیپست قابلیت شارژ سریع 3.0 را با خود به همراه می آوردند و از رم LPDDR4، بلوتوث 4.1، Cat 12 LTE و دوربین های واحد 28 مگاپیکسلی پشتیبانی می کردند.

در ضمن لازم به اشاره است که اسنپدراگون 820 و 821 نخستین کوشش قاطعانه کوالکام برای حرکت به سمت پردازش ناهمگن به وسیله پردازنده سیگنال دیجیتال Hexagon 680 به حساب می آمدند. با این رویکرد جدید، کوالکام بعضی از وظایف پردازنده و پردازشگر گرافیکی را به پردازنده سیگنال دیجیتال -و دیگر اجزای موجود روی چیپست- محول می کرد و به این ترتیب، به سرعت و بهینگی انرژی بیشتر دست می یافت.

از جمله وظایفی که می توان به پردازنده سیگنال دیجیتال محول کرد، بینایی کامپیوتری، پایش فعالیت های فیزیکی و بعضی از وظایف مربوط به پردازش تصویر هستند. این یکی از مهم ترین ترندها در تاریخچه پردازنده های سری اسنپدراگون کوالکام به حساب می آید، زیرا نشان می دهد که ساخت پردازنده، پردازشگر گرافیکی و مودم برای رقابت و باقی ماندن در این صنعت کافی نخواهد بود.

برجسته ترین موبایل های مجهز به این دو چیپست: سری گوگل پیکسل، اچ تی سی 10، ال جی جی 5، ال جی جی 6، ال جی V20، سامسونگ گلکسی اس 7، شیائومی می 5

اسنپدراگون 835: نقشه راهی برای آینده

اسنپدراگون 825 سال 2017، چیپستی مهم برای کوالکام بود، زیرا این شرکت توانست چند سنت جدید در محصولات خود به راه بیندازد که تا همین امروز به آن ها پایبند بوده است. برای آغاز، کوالکام از خیر استراتژی پردازنده های شخصی سازی شده خود به کل گذشت و در عوض به سراغ طراحی های پردازنده نیمه شخصی سازی شده آرم رفت (چهار هسته Cortex-A73 و چهار هسته Cortex-A53). یک سنت دیگر که با اسنپدراگون 835 به راه افتاد، گذار به سمت طراحی هشت هسته ای پردازنده ها به جای طراحی چهار هسته ای موجود در اسنپدراگون 820 و 821 بود.

کوالکام در ضمن ترند استفاده از دوبین دوگانه که طی سال 2016 آغاز شد را حسابی جدی گرفت و برای نخستین بار آغاز به پشتیبانی از دوربین های دوگانه کرد. به این ترتیب، اسنپدراگون 835 قادر به پشتیبانی از دو دوربین با سنسورهای 16 مگاپیکسلی یا یک دوربین با سنسور 32 مگاپیکسلی بود. از دیگر قابلیت های این چیپست در حوزه چند رسانه ای می توان به زوم بهتر، ضبط ویدیو با دامنه داینامیک بالا و پشتیبانی از HEVC اشاره نمود.

برخلاف سال قبل، کوالکام در اواسط سال یک چیپست اندک بهبود یافته -مثلا چیزی که اسنپدراگون 836 یا اسنپدراگون 835 پلاس نام بگیرد- نساخت. کوالکام این ترند را در سال بعدی نیز ادامه داد. بعضی از مهم ترین قابلیت هایی که در 835 یافت می شدند، پردازشگر گرافیکی آدرنو 540، بلوتوث 4، گیگابیت LTE، شارژ سریع 4 و پشتیبانی از نمایشگرهای HDR بودند.

این چیپست در ضمن برای اولین بار در خانواده چیپست های پرچمدار کوالکام، راهش را به لپ تاپ های ویندوزی نیز باز کرد. متاسفانه نخستین لپ تاپ ها و دیوایس های تبدیل شونده و مجهز به این چیپست از نظر قدرت پردازشی و سازگاری با اپلیکیشن های مختلف، ناامیدنماینده ظاهر شدند و این چالشی است که کوالکام، مایکروسافت و دیگر شرکایشان تا همین امروز با آن سر و کله می زنند.

برجسته ترین موبایل های مجهز به اسنپدراگون 835: اچ تی سی U11 Plus، ال جی V30، وان پلاس 5، وان پلاس 5T، سامسونگ گلکسی اس 8 و شیائومی می 6

اسنپدراگون 845: تا همین امروز قدرتمند

کوالکام در انتها سال 2017 میلادی از اسنپدراگون 845 رونمایی کرد و بدین ترتیب شاهد استفاده از این چیپست در انبوهی از اسمارت فون های سال 2018 بودیم و بعضی آن را یکی از بهترین پردازنده های موجود در تاریخچه اسنپدراگون به حساب می آورند. این چیپست برای نخستین بار از تکنولوژی پردازنده های DymamiQ کمپانی آرم (چهار هسته Cortex-A75 و چهار هسته Cortex-A55) استفاده می کرد و در کنار پردازشگر گرافیکی آدرنو 630، قدرت پردازشی بهبودیافته و مصرف انرژی بهینه تر را با خود به ارمغان می آورد. آدرنو 630 توانست در ضمن به بهبود 30 درصدی رندرینگ گرافیکی نسبت به چیپست پرچمدار سال پیش کوالکام منجر گردد.

اسنپدراگون 845 در زمانی از راه رسید که قطعه مخصوص یادگیری ماشینی داشت تبدیل به پای ثابت چیپست های موبایل تبدیل می شد و هواوی چیپست کرین 970 خود را ماه ها پیش از کوالکام، به یک واحد پردازش عصبی (NPU) مجهز نموده بود. در اسنپدراگون 845 خبری از قطعه مخصوص یادگیری ماشینی نبود، اما در عوض شاهد یک ورژن ارتقایافته از پردازنده سیگنال دیجیتال Hexagon بودیم که می توانست پردازش صدا، تصویر، بینایی کامپیوتری و دیگر وظایف مشابه را به صورت بومی روی دستگاه امکان پذیر کند.

این پردازنده در ابتدا از نظر پشتیبانی از دوربین تفاوتی با اسنپدراگون 835 نداشت -و از همان ساختار دوگانه 16 پگاپیکسل + 16 مگاپیکسل یا ساختار واحد 32 مگاپیکسلی پشتیبانی می کرد- اما کوالکام با گذشت زمان، امکان پشتیبانی از تصاویر چند فریمی 48 مگاپیکسلی و اسنپ شات های 192 مگاپیکسلی را میسر کرد. از دیگر قابلیت های قابل توجه مربتط با دوربین می توان به ضبط ویدیوی 4K با نرخ 60 فریم بر ثانیه، ضبط ویدیوی 4K با دامنه داینامیک بالا و کاهش نویز چند فریمی اشاره نمود.

اسنپدراگون 845 در ضمن با افزودن قابلیت های مهمی مانند آزادی عمل شش درجه ای، یاریی عظیم به پشتیبانی از واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و واقعیت ترکیبی کرد. ویژگی هایی مانند شارژ سریع 4 پلاس، تکنولوژی TrueWireless برای صدای وایرلس بهبودیافته و واحد پردازش امنیتی را نیز به معادله اضافه کنید و آنچه گیرتان می آید، پکیجی بسیار قدرتمند است که حتی با معیارهای امروزی هم عملکردی بسیار خوب دارد.

برجسته ترین موبایل های مجهز به اسنپدراگون 845: سری گوگل پیکسل 3، اچ تی سی U12 Plus، وان پلاس 6، وان پلاس 6T، پوکو F1 و شیائومی می 8

اسنپدراگون 855 و 855 پلاس: بازگشت به دوران چیپست های میان نسلی

اسنپدراگون 855 در سال 2019 میلادی، بسیاری از قواعد بنیادین را به شکلی چشمگیر تغییر داد. این چیپست با تقلید از کاری که مدیاتک و هواوی پیشتر نموده بودند، ساختار سه لایه ای را پردازنده هایش آورد. بنابراین شما یک هسته پردازشی قدرتمند برای وظایف بسیار سنگین داشتید، سه هسته پردازشی برای وظایفی که نیازمند پرفورمنس متوسط بودند و چهار هسته دیگر برای فعالیت های سبک.

همین ساختار سه لایه ای پردازنده را با طراحی 7 نانومتری برای نخستین بار در دنیا ترکیب کنید و آنچه به دست می آید، چیپستی بسیار قدرتمند و بسیار بهینه است. اسنپدراگون 855 پلاس -که اواسط سال 2019 عرضه شد- نیز سرعت کلاک قدرتمندترین هسته موجود در چیپست و همینطور پردازشگر گرافیکی آدرنو 640 را بالا برد. غیر از این، مدل پلاس هیچ تفاوتی با مدل استاندارد 855 نداشت.

این نخستین چیپست کمپانی بود که از شبکه های مخابراتی 5G پشتیبانی می کرد، اما به یاری یکی از دو مودم اکسترنال X50 یا X55. از سوی دیگر، پشتیبانی از 4G هم به بهترین حالت خود رسید و می توانست در تئوری دستیابی به سرعت 2 گیگابیت بر ثانیه را امکان پذیر کند.

اسنپدراگون 855 نخستین ساخته کوالکام بود که از سخت افزار مخصوص یادگیری ماشینی -در قالب شتاب دهنده Hexagon Tensor- بهره می برد و این قطعه، خود یکی از اجزای پردازنده سیگنال دیجیتال Hexagon بود. به این ترتیب فعالیت های مربوط به یادگیری ماشینی مانند تشخیص صدا، تبدیل صدا به متن و چیزهایی از این دست با سرعت و بهینگی هرچه بیشتر امکان پذیر شدند.

کوالکام از سوی دیگر تمرکزی مضاعف روی قابلیت های چند رسانه ای داشت و کار را با پشتیبانی بهتر از دوربین ها آغاز کرد. به این ترتیب برای نخستین برای نخستین بار شاهد رونمایی از پردازنده سیگنال تصویر مبتنی بر بینایی کامپیوتری بودیم که تصویربرداری و فیلم برداری بسیار پیشرفته تر را امکان پذیر می کرد و قابلیت هایی نظیر فیلم برداری HDR10 Plus، فیلم برداری 4K HDR در حالت پرتره، فیلم برداری اسلو موشن با 480 فریم بر ثانیه و ضبط با HEIF یا HEVC را به ارمغان آورد. از طرف دیگر، این چیپست قادر به ثبت اسنپ شات های 192 مگاپیکسلی، تصاویر 48 مگاپیکسلی با پردازش چند فریمی و پشتیبانی از دوربین هایی دوگانه با دو سنسور 22 مگاپیکسلی بود.

گیمینگ هم از دیگر حوزه هایی بود که از توجه ویژه کوالکام برخوردار شد و برای نخستین بار شاهد رونمایی از مجموعه قابلیت هایی بودیم که تحت عنوان Elite Gaming شناخته می شوند. این قابلیت ها به صورت خاص به کاهش لگ و بریدگی در بازی ها منجر می شدند و افزونه هایی تازه برای جلوگیری از تقلب در بازی های رقابتی و آنلاین داشتند.

یک اتفاق مهم دیگر در اسنپدراگون 855، اضافه شدن مجموعه FastConnect بود و کوالکام این نام را برای مجموعه قابلیت هایی انتخاب کرد که به اتصالات وایرلس مربوط می شدند. پلتفرم FastConnect 6200 شامل بلوتوث 5.1 و وای فای 6 می شد. و در نهایت باید به قابلیت هایی نظیر پشتیبانی از شارژ سریع 4.0 پلاس، شتاب دهنده دستیارهای صورت، صدای aptX Adaptive برای صدای وایرلس باکیفیت تر و پشتیبانی از حسگرهای اثر انگشت فراصوت هم پکیج محصول کوالکام را تکمیل می کردند.

برجسته ترین موبایل های مجهز به اسنپدراگون 855: ایسوس راگ فون 2، ایسوس ذن فون 6، ال جی جی 8، وان پلاس 7 و 7T، سامسونگ گلکسی اس 10، شیائومی می 9T Pro (که تحت عنوان ردمی K20 Pro هم شناخته می گردد)

اسنپدراگون 865: بهای سنگین 5G

تازه ترین پردازنده های پرچمدار سری اسنپدراگون، احتمالا جنجالی ترین پردازنده های تاریخ کوالکام از زمان عرضه اسنپدراگون 810 در سال 2015 میلادی نیز بوده باشند. این بار هیچ تردیدی وجود نداشت که اسنپدراگون 865 یک چیپست کلاس دنیای بود که بهترین پرفورمنس و قابلیت های ممکن را با خود به ارمغان می آورد و اساسا سریع ترین پردازنده بازار برای موبایل های اندرویدی بود.

اما متاسفانه عظیم ترین مشکل این چیپست، به قیمت گذاری آن مربوط بود. در انبوهی از گزارش های مختلف خواندیم که قیمت اسنپدراگون 865 در قیاس با اسنپدراگون 855 به شکلی چشمگیر افزایش یافت. این موضوع باعث شد که فراورینمایندگان موبایل های اندرویدی هم مجبور به انداختن هزینه های بیشتر بر دوش مصرف نمایندگان باشند و حتی برندهایی نظیر وان پلاس و شیائومی هم که به قیمت گذاری های مقرون به صرفه شهرت دارند، برچسب قیمت محصولات خود را به طور قابل توجهی بالاتر بردند.

کوالکام همراه با هر چیپست اسنپدراگون 865، یک مودم 5G جداگانه (مدل X55) را نیز به دست فراورینمایندگان رساند و این یعنی حتی بعضی موبایل های مجهز به اسنپدراگون 865 که رسما از 5G پشتیبانی نمی کردند نیز این مودم پرسرعت را زیر شنل خود داشتند. از سوی دیگر، این یعنی حتی اگر از استفاده از 4G هم راضی باشید، همچنان یک قطعه 5G اجباری، اضافه و گران قیمت نیز درون دستگاهتان خواهید داشت.

در هر صورت، اسنپدراگون از همان ساختار سه لایه پردازنده که پیشتر در اسنپدراگون 855 مشاهده شده بود بهره می گرفت. بنابراین شاهد چهار هسته Cortex-A77 -یک هسته اصلی و سه هسته متوسط- و چهار هسته Cortex-A55 برای دستیابی به بهینگی بودیم. از سوی دیگر پردازشگر گرافیکی آدرنو 650 را هم به دست آوردیم که ترند عملکرد پریمیوم در تجربه بازی های پیشرفته را ادامه می داد.

در این بین، چیپست اسنپدراگون 865 پلاس در ماه جولای از راه رسید و فرکانس هسته اصلی را به 3.1 گیگاهرتز رساند. بدین ترتیب برای نخستین بار در خانواده اسنپدراگون کوالکام، شاهد عبور از مرز فرکانس کاری 3 گیگاهرتز بودیم. این چیپست بهبودیافته در ضمن سرعت پرفورمنس گرافیکی را 10 درصد بالاتر از چیپست استاندارد برد. از دیگر تفاوت های برجسته هم می توان به این اشاره نمود که مدل پلاس به جای وای فای 6 و بلوتوث 5.1 از وای فای 6E و بلوتوث 5.2 پشتیبانی می کرد. گذشته از این ها، دو چیپست تفاوت دیگری با یکدیگر نداشتند.

می توان بحث کرد که هر دو چیپست از بعضی از تحسین برانگیزترین قابلیت های دوربین در پردازنده هایی که تا به امروز روانه بازار شده اند برخوردار بودند. چیپست پرچمدار کوالکام در سال 2020، از اسنپ شات های 200 مگاپیکسلی، پردازش چند فریمی در تصاویر 64 مگاپیکسلی و ساختار دوگانه دوربین با دو سنسور 25 مگاپیکسلی پشتیبانی می کرد. اما مشخصات دیوانه وار دوربین همین جا به انتها نمی رسد. این قطعه سیلیکونی قادر به ضبط ویدیو با 960 فریم بر ثانیه، فیلم برداری با رزولوشن 8K و ثبت تصاویر 64 مگاپیکسلی به صورت همزمان با فیلم برداری 4K HDR بود.

و در نهایت باید به دیگر قابلیت های برجسته چیپست مانند مانند aptX Voice برای تماس های تلفنی بلوتوثی، پشتیبانی از شبکه های mmWave و زیر 6 گیگاهرتز 5G، شارژ سریع 4 پلاس، یک موتور هوش مصنوعی که دو برابر پرفورمنس بیشتر نسبت به ورژن قبلی داشت و پشتیبانی از نمایشگرهایی با نرخ به روزرسانی 144 هرتز اشاره نمود.

برجسته ترین موبایل های مجهز به اسنپدراگون 865: ایسوس راگ فون 3، ال جی V60، وان پلاس 8، اوپو Find X2 Pro، سامسونگ گلکسی اس 20 (ورژن آمریکا) و شیائومی می 10

• مقایسه پردازنده اسنپدراگون 888 با اسنپدراگون 870

منبع: Android Authority