فیلم خداحافظ احمق ها (Bye Bye Morons)؛ کمدی فرانسوی تأثیرگذار - وبلاگ منصوری

به گزارش وبلاگ منصوری، در صحنه ای از فیلم خداحافظ احمق ها، تری گیلیام در یک نقش فرعی خیلی کوچک ظاهر شده است؛ او نقش یک فروشندۀ اسلحه را در یک آگهی بازرگانی بازی می نماید که دارد با شور و حرارت هفت تیر ها و شاتگان ها را معرفی می نماید.

به گزارش وبلاگ منصوری؛ حضور گیلیام نشانه ای از شیوۀ طنزپردازی آلبرت داپونتل است (که علاوه بر بازیگری، کارگردانی و نویسندگی فیلم را هم به عهده دارد). داپونتل طنزی صمیمانه با ابداعاتی عجیب و غریب دارد و نیرو و انرژی این طنز را برای روایت داستان آدم های ضعیف و سرگشته به کار می گیرد.

شاید همۀ جوک های فیلم خوب از کار درنیامده باشند، اما به هر حال این فیلم یکی از آن کمدی های فرانسوی است که تماشاچی ها را راضی می نماید و آن تصوری را که مردم سایر کشور ها از سینمای فرانسه دارند اصلاح می نماید؛ چون خیلی ها تصورشان از سینمای فرانسه فقط آن نوع فیلم هایی است که در آن ها همواره یک زن افسرده (معمولا ژولیت بینوش) از پنجره به بیرون خیره شده است.

در طرح داستانی نامتعارف و عجیب فیلم، دو شخصیت متفاوت که از قضا هر دو ناامید و افسرده هستند در کنار هم قرار می گیرند: سوزی تراپت آرایشگر که از یک بیماری کشندۀ نقص ایمنی رنج می برد و تصمیم گرفته پسرش را بعد از سال ها پیدا کند و جان باپتیست کوچاس که متخصص آی تی و کارشناس امنیت است و شغلش را به خاطر جوان های تازه از راه رسیده از دست داده است؛ او تصمیم گرفته که در یک ویدئوی پخش زنده خودکشی کند و قبل از این که به خودش شلیک کند خطاب به کارفرما هایی که اخراجش نموده اند فریاد بزند: خداحافظ احمق ها!. وقتی نقشۀ کوچاس عملی نمی گردد و سوزی هم به یک متخصص کامپیوتر احتیاج پیدا می نماید که اطلاعاتی دربارۀ پسرش پیدا کند، جهت این دو نفر به هم می رسد.

این یک شروع تر و تمیز و سرگرم نماینده است که شامل یک فلاش بک مفرح به جوانی سوزی هم هست. در ادامه، جستجو های این دو نفر شروع می گردد. در این جستجو سوزی و جان باپتیست از یک مسئول بایگانی نابینا (نیکولاس ماری) یاری می گیرند تا اطلاعات تماس پسر گمشده را پیدا نمایند.

فیلم خداحافظی احمق ها پر است از موفقیت های لحظۀ آخری، تعقیب و گریز های ماشینی (آن هم در حالی که مسئول بایگانی نابینا پشت فرمان نشسته)، و صحنه های کندی که به بیننده اجازه نفس کشیدن می دهند (مثل صحنه ای که قابلۀ مبتلا به آلزایمر، نمی تواند جزئیات زایمان سوزی را به خاطر بیاورد). داپونتل با مهارت بسیار زیادی توانسته است عناصر طنز را در کنار طنین عاطفی تاثیرگذار فیلم حفظ کند و این به خصوص در یک سوم آخر فیلم قابل مشاهده است.

مضامین مختلف فیلم (از نقد بوروکراسی گرفته تا نشان دادن عشق محجوبانه و خطرات زندگی کردن بدون هیچ ردپایی در فضای دیجیتال) پخش و پلا و پراکنده نیستند. آنچه که این ها را به هم وصل می نماید، ارتباط رو به رشد سوزی و جان باپتیست است که افیرا و داپونتل به خوبی از عهدۀ نشان دادنش برآمده اند. آن ها مثل چسبی هستند که همه چیز را در فیلم به هم پیوسته نگه می دارد. این فیلمی است که ارزش تماشا دارد.

• کارگردان و فیلمنامه نویس: آلبرت داپونتل (Albert Dupontel).
• بازیگران: ویرجین افیرا (Virginie Efira)، آلبرت داپونتل (Albert Dupontel)، نیکولاس ماری (Nicolas Marié) و دیگران.
• امتیاز: 6.8/10

منبع: empireonline