14 ابزار ضروری که برای شروع طراحی نیاز دارید - وبلاگ منصوری

به گزارش وبلاگ منصوری، راهنمای ابزار ضروری برای شروع طراحی که در ادامه می خوانید، چکیده ای است از آنچه در کتاب چگونه طراحی کنیم: یک واحد جامع طراحی: طبیعت بی جان، منظره، ساختمان، انسان و پرتره (How to Draw: A Comprehensive Drawing Course: Still Life, Landscapes, Buildings, People, and Portraits) درباره ابزار و مواد طراحی آمده است، برای کسانی که می خواهند طراحی را تازه شروع کنند و تمرین طراحی شان را بسط دهند. هر آنچه می خواهید درباره شروع طراحی بدانید، اینجا پیدا خواهید کرد.

مواد لازم برای شروع طراحی ساده است؛ طبعاً چیزی لازم است که اثرش روی سطحی مثلاً کاغذی باقی بماند و خود کاغذ. مداد و کاغذ اولین ابزار لازم برای شروع این کار است. اما بعد از این مرحله، همین طور که شما از هنرجویی مبتدی به هنرمند تبدیل می شوید، میل خواهید داشت که تکنیک های متفاوتی و مواد تازه را امتحان کنید. درست است که در طول سالیان و طی قرن ها هنر نقاشی به لحاظ تکنیک پیشرفت داشته است اما ابزار و مواد هنرمند تغییر چندانی نکرده است.

در واقع امروز استفاده از متریال آسان تر است و طیف وسیعی از رنگدانه ها در دسترس، اما نکته مهم این است که شیوه استفاده ما از این ابزار کمابیش همان است که بود. خوشبختانه بیشتر ابزار این کار نسبتاً ارزان است و تا زمانی که به انتها برسند و زمان جایگزینی شان فرا برسد، می توان کلی ازشان کار کشید و استفاده شان کرد. توصیه می شود که از هزینه های بی مورد اجتناب کنید، در ابتدای راه در خرید ابزار متعادل رفتار کنید. از مدیومی شروع کنید که دوستش دارید و بعد کم کم زمانی که احساس کردید باید گستره کاری تان را بسط دهید و نگاهی تازه پیدا کنید، وارد مراحل بعدی شوید.

1. مداد گرافیت

مداد سربی را همه می شناسند اما حقیقت این است که این مداد هرگز از سرب ساخته نشده که از گرافیت ساخته شده است. گرافیت نوعی کربن است که با خاک رس ترکیب و پخته می شود. مداد گرافیت را با استفاده از یک تیغ تیز تراشیده شود تا مدادتراش. درجه بندی این مدادها از سخت (H) به نرم (S) است. 9H سخت ترین و 9B نرم ترین است، و درجه F به معنای لطیف و HB در طیف متعادل است. مدادهای H (از 3H، 2H تا 4K که به ترتیب سخت تر می شوند) برای خطوط معین و روشن مناسب هستند، اما روی سطح کاغذتان خط می اندازند. بنابراین مدادهای B برای کاری نرم تر بهتر است.

هر درجه مداد رنگی معین از سیاهی را روی کاغذ بر جای می گذارند و فشار اضافه هم تأثیری بر اندازه تیرگی شان ندارد. اگر شما رنگ تیره تری می خواهید، باید به سراغ درجه نرم تری از مداد بروید. مدادهای نرم طیف وسیع تری از سایه روشن را در اختیارتان می گذارد و اگر احیاناً خطایی مرتکب شدید و خواستید آن را از روی کاغذ پاک کنید، جایش نمی ماند.

به همین علت است که بیشتر طراحی ها با استفاده از مدادی که HB یا نرم تر است، انجام می شود. در ابتدای کار با مداد 2B یا 3B شروع کنید و بعد به مداد نرم تر یا سیاه تری مثل 6B یا 9B که تنالیته پررنگ تری دارد، تغییر مسیر دهید. بیشتر مدادهای مکانیکی که به نام اتود یا مداد نوکی یا مداد فشاری هم شناخته می شود، برای کار دقیق مناسب اند اما پیدا کردن درجه های نرم ترشان چندان آسان نیست.

2. مداد پاستل

مداد پاستل از یک نوار پاستل فشرده که در محفظه ای چوبی قرار گرفته، ساخته شده است. سعی کنید این مدادها از دستتان نیفتند روی زمین، چرا که بخش نرم رنگدانه شان به آسانی می شکند. این مدادها از پاستل های نرم سخت تر و شبیه مدادرنگی اند، اگرچه حسشان ضمخت تر و گچ مانند تر است. این مدادها، با توجه به اینکه موم مانند نیستند و خوب ترکیب می شوند، برای اثر که خطوطش احتیاج به ریزه کاری دارد، و همین طور سایه زدن مناسب اند.

اثر مداد پاستلی ماندگار نیست، به همین علت برای آنکه بماند احتیاج به فیکساتور یا نگهدارنده رنگ دارد (که در ادامه به آن می پردازیم). کار کردن با این مدادها بسیار آسان و در طیف وسیعی از رنگ های قوی در بازار موجود است. این نوع مداد نه فقط برای طراحی های به انتها رسیده که برای طرح زدن های سریع و به خصوص روی کاغذرنگی عالی است.

3. مدادرنگی

مدادرنگی تقریباً به همان شکل مداد گرافیت ساخته می شود. رنگدانه با خاک رس و بدنه ترکیب می شود. موم هم به عنوان چرب کننده به این ترکیب اضافه می شود که باعث می شود مداد راحت تر روی کاغذ حرکت کند. مدادرنگی ها در رنگ ها و اشکال مختلفی در بازار موجود است، استاندارد، محلول در آب و نوک تیز و نوک ضخیم، و به لحاظ کیفیت و نرمی هم تنوع دارد.

بر خلاف مداد پاستلی، مدادرنگی احتیاج به نگهدارنده ندارد. بعضی مدادرنگی ها خطوط معین و تیزی از خود روی کاغذ بر جای می گذارند و بعضی دیگر نرم ترند و راحت تر ترکیب می شوند. لایه بندی رنگ سایه های متفاوتی را روی کاغذ تولید خواهد کرد و نتایج دور از انتظاری با استفاده از همان گروه رنگ در توالی های متفاوت ایجاد خواهد شد، بنابراین ارزش اش را دارد تمرین و امتحان کرد بهترین نوع لایه بندی رنگ روی کاغذ برای رسیدن به یک سایه بخصوص.

4. زغال، مداد شمعی و مداد کنته

زغال و مداد کنته رنگدانه های طبیعی ای هستند که با صمغ عربی ترکیب شده اند. زغال کنته و پاستل یا گچ سخت برای زدن طرح های رنگی ایده آل است. محبوب ترین رنگ های ابن ابزار طراحی تنالیته های زمینی هستند، سفید، سیاه، طیف خاکستری، طیف قهوه ای و زنگاری مثل قرمز خونی (قهوه ای قرمز)، اما در طیف وسیعی از رنگ های دیگر هم موجودند. مداد و زغال کنته به طور ویژه روی کاغذ رنگی خوب می نشیند و می توان آن را با سایر سطوح خشک طراحی استفاده کرد. با اینکه مداد کنته برای خط زدن مناسب تر است اما زغالش را می توان برای سایه دار کردن سطح وسیع تری از رنگ روی کاغذ استفاده کرد.

طیف وسیعی از مدادهای کنته در رنگ های مرسومی مثل سیاه، سفید، قهوه ای قرمز، رسی و قهوه ای سوخته (قهوه ای خاکستری) موجود است. مدادهای کنته مخصوص آرتیست ها یادآور مدادهای گرافیتی سنتی است اما در یک قالب مستطیل شکل هم موجودند. بعضی مدادهای کنته داخلشان موم دارند که باعث می شود احتیاجی به نگهدارنده نداشته باشند، اما سایر مدادها گچ مانندتر هستند و به نگهدارنده احتیاج دارند.

5. مداد و چوب زغال طراحی

این ها عملاً چوب سوخته و یکی از قدیمی ترین ابزارهای طراحی هستند. این زغال های طراحی که از چوب کربنیزه شده درست می شوند (معمولاً چوب بید است اما گاهی از راش و تاک هم پیدا می شوند) درجه سخت و نرم دارند و در چهار درجه ضخامت موجودند؛ نازک، میانه، ضخیم و به ضخامت های دیگر. (زغال های خیلی ضخیم هم به نام زغال های مخصوص نقاشان منظره شناخته می شوند.) با این زغال های به راختی می تواند خز و پر و جزئیات ظریف دیگر را روی کاغذ کشید، و زغال های تخته ای برای سطوح بزرگ تر مناسب اند.

زغال فشرده را معمولاً به مداد هم تبدیل می کنند که یا بدنه ای چوبی دارد یا دورش را با کاغذ می پیچند، و استفاده از آن موقع طراحی تمیزتر از چوب زغال است. درجه این مدادها بر اساس سختی و ضخامت معین می شوند و در قالب گرد و مربعی در بازار موجودند. مداد زغال خطوط تیره تر و تیزتری تولید می کنند و به همین علت دورشان سیاه یا با هم ترکیب نمی شوند. تمام زغال ها را می توان با یک کارد تیز یا یک تراش قوی تراشید. گرد زغال روی سطح کاغذ می نشیند و برای آنکه دور و برش سیاه نشود، احتیاج به نگهدارنده دارد.

6. زغال گرافیتی

زغال گرافیتی جایگزین مرسوم و محبوب مدادهای سنتی است. آن بدنه چوبی ای را که مداد دارد ندارد و معمولاً ضخیم تر از نوار گرافیتی ای است که در مداد هست. زغال گرافیتی در درجات HB، 3B، 6B و 9B موجود است و چندین مزیت نسبت به مدادهای چوبی سنتی دارد. بدنه اش گرد است و در بعضی برندهایش لایه ای نازک از رنگ پلاستیک رویش دارد که در حین مصرف، همین که زغال پایین تر می رود می توان آن را برداشت، که به تمیز بودن انگشتان کمک می کند.

شکل این زغال به گونه است که با تراشیدنش سطح زیادی از گرافیتی همیشه بیرون است. این به طراح کمک می کند که نه فقط خطوط تمیز که سطوح بزرگ سایه روشن یکدست بکشد؛ به یاد داشته باشید اگر در حین کشیدن خطوط زاویه برخورد زغال با کاغذ را عوض کنید، خط بسیار کلفت می شود. زغال گرافیتی مثل مداد برای طرح زدن و ترکیب کردن مناسب است.

این زغال ها معمولاً در سه قالب کوتاه، ضخیم و شش گوشه در بازار موجودند و هر کدام درجه بندی دارند. بهترین وسیله برای تراشیدن این ابزار مداد تراش یا یک سنباده درجه دار باکیفیت است. پودری را که در نتیجه تراشیدن به دست می آید، می توان برای ایجاد سطوح سایه روشن در طراحی استفاده کرد. این گرد را می توان جداگانه از فروشگا های ابزار و لوازم هنری تهیه کرد. به یاد داشته باشید که وقتی دارید از زغال های گرافیتی نرم تر و نازک تر استفاده می کنید، زیاد فشارشان ندهید.

7. قلم یا اتوماتیک طراحی

اتوماتیک طراحی به قدری در بازار تنوع دارد که حق انتخابتان بسیار بالاست؛ آن قدر بالا که شاید انتخاب را برایتان سخت کند. اتوماتیکهای فنی برای طرح های سریع بسیار راحت اند اما نوکشان ردپای یکنواختی از خود بر جای می گذارد. قلم خودنویس، روان نویس، اتوماتیک نوک ساچمه ای، ماژیک و اتوماتیک ماژیکی و اتوماتیکهای تخصصی طراحی با طیف وسیعی از نوک های متنوع در بازار موجودند و هم برای طرح زدن های سریع و هم طراحی های با جزئیات مناسب اند. اتوماتیکهای ماژیکی نرم اند و استفاده ازشان برای طرح زدن آسان و راحت است. با تمامی این قلم ها می توان خطوط درست و پیوسته روی کاغذ کشید و نتیجه ظریف و دقیق خواهد بود.

با اینکه اتوماتیکهای طراحی انواع مختلفی دارند اما بیشترشان یک ایراد مشترک دارند؛ اندازه یا پهنای خطی که با اتوماتیک روی کاغذ کشیده می شود، ثابت است. بسیار مهم است که در زمان استفاده از این اتوماتیکها انواع مختلفشان را امتحان کنیم تا ببینیم چه امکانی به ما خواهند داد و چه امکانی نخواهند داد. با اتوماتیک می توان خطوط باریک کشید و سایه روشن هم تنها هاشور زدن (کنار هم قرار دادن خطوط موازی و متقاطع) ممکن است. با این حال، بعضی اتوماتیکها از جوهرهای حلال در آب استفاده می کنند که باعث می شود طراح با کمک آب از خطی که روی کاغذ می کشد، سایه روشن درست کند.

8. قلم مو و خودنویس طراحی

ابزار سنتی برای استفاده از جوهر در طراحی قلم مو است. برای طراحی سیاه قلم آب مرکبی یا آبرنگ، قلم موهای از جنس موی سمور باکیفیت بهترین گزینه است. این قلم موها حجم زیادی از مایع را در خود نگه می دارند و اگر خوب ازشان مراقبت کنید، نوکشان خوب و سالم می ماند. قلم خودنویس در واقع قلمدانی با سر فلزی قابل تعویض و انعطاف پذیر است. بعضی سری های فقط روی بعضی بدنه ها جای می گیرند بنابراین پیش از آنکه بخواهید سری خودنویس را جداگانه بخرید، آن را روی بدنه ای که دارید امتحان کنید. شاید گاهی برایتان پیش بیاید که ببینید سری تازه جوهر را خوب در خود نگه ندارد، اما نگران نباشید این با مالیدن کمی آب دهان رویش حل می شود. سری های نوک تیز برای طراحی اندام عالی اند، این در حالی است که سری های مربعی، مخروط و گرد همگی می توانند نتایج جالب توجهی روی کاغذ به وجود آورند.

قلم پر، قلم نی یا بامبو سنتی هم می توانند جایگزین این سری فلزی بشوند. قلم پر از که پر غاز ساخته می شود، برای طراحی بسیار مطبوع است و خطوط بسیار گویا و همسویی روی سطوح به وجود می آورد (البته باید به طور مرتب بریده شوند). قلمی که از بامبو ساخته می شود، در اندازه و با ضخامت های گوناگون در بازار موجود است؛ این ها بادوام هستند و برای کاری که بافت داشته باشد، مناسب اند. قلم نی هم مثل قلم بامبو است، اما نوکش شکننده است؛ با این حال، به راحتی می توان آن را با استفاده از یک تیغ تیز مخصوص این کار دوباره تراش داد.

9. جوهر

جوهر طراحی در رنگ های مختلفی در بازار موجود است که یا ضد آب هستند یا حلال در آب. جوهرهای حلال در آب به اندازه جوهرهای ضد آب در دسترس نیستند. هر دو نوع جوهر را می توان با آب مخلوط کرد و با آن سایه روشن زد. اما جوهر ضد آب خشک می شود و دیگر نمی توان کاری یا اصلاحی رویش انجام داد و جوهر حلال در آب را می توان دوباره خیس کرد و رویش کار کرد. جوهرهای حلال در آب به آرتیست این امکان را می دهند که خطوط ظریف روی سطح به وجود آورند.

شاید بهترین جوهر موجود در بازار جوهر ایندیا (هندی) باشد. این جوهر سیاه در واقع از چین می آید و وقتی با آب رقیق می شود، یک رنگ قهوه ای قرمز گرم و غلیظی به دست می آید. این جوهر ضد آب است و زود خشک می شود.

10. تراش، کاتر و سایر تیزکننده ها

تراش ها در اشکال مختلفی در بازار موجودند. یک تیغ یا کاتر قوی برای تراشیدن مدادهای دورچوبی، گچ های کنته و زغال های مربعی مناسب است. این نوع تراش به شما این امکان را می دهد که نوک ابزارتان را به اندازه ای، مثلاً بلند، کوتاه یا زاویه دار، بتراشید تا برای کاری که دارید انجام می دهید مناسب باشید. این ها برای برداشتن لبه های کثیف پاک کن هم مناسب اند.

مدادتراش همان طور که همه می دانید، نوک ابزار را تیز می تراشد و برای زغال های گرافیتی مناسب است، اما همیشه باید اطمینان حاصل کنید که تیغ آن پیش از استفاده تیز باشد. سنباده باکیفیت هم گزینه مناسبی برای خوب و خوش شکل نگه داشتن نوک زغال های گرافیتی است.

11. پاک کن و مداد محو کن طراحی

پاک کن برای اصلاح خطاها یا ترکیب کردن خوب است. پاک کن های خمیری مخصوص طراحی نرم و قابل انعطاف هستند. می توان آن ها را برای پاک کردن نقاط یا سطوحی معین یا کمرنگ کردن بخش های پررنگ سایه روشن به اشکال مختلف در آورد. ایراد پاک کن های خمیری این است که وقتی همراه با زغال، گرافیتی نرم یا زغال های مربعی استفاده می شوند، خیلی زود کثیف می شوند.

پاک کن های پلاستیکی محکم تر رنگدانه های کمتری را به خود جذب می کنند و تمیزتر می مانند. می توان از لبه هایشان برای کشیدن خطوط واضح و بریده بریده در بخش های که سایه روشن پررنگ دارند استفاده کرد؛ و به همین شکل، می توان از نوک تیزشان برای نقش انداختن و ساختار درست کردن استفاده کرد. این پاک کن ها مدادهای پررنگ یا رد گرافیت و خطاهای کوچک را هم از بین می برند.

برای ترکیب کردن گچ، زغال و مداد پاستلی شاید بخواهید از مداد محوکن کاغذی استفاده کنید. این وسیله برای دستکاری و ترکیب رنگدانه های رقیق استفاده می شود، و آن را روی سطح کاغذ فرو می برد و محکم می کند. وقتی کثیف شد، می توان آن را با مالیدن روی سنباده مناسب تمیز کرد.

12. نگهدارنده رنگ

فیکساتور یا نگهدارنده صمغی است که در یک مایع حلال الکلی بی رنگ حل می شود و نمی گذارند طراحی هایی که با مداد، زغال یا سایر ابزاری که رنگدانه های نرم دارند، کشیده می شوند، از بین برود. وقتی این نگهدارنده را روی طراحی اسپری می کنیم، حلال الکلی بخار می شود و پوششی باریک از صمغ بر جای می ماند که ذرات رنگدانه را به سطح می چسباند. وقتی خشک شد حتی با پاکن هم نمی توان طرح را پاک کرد. البته این امکان وجود دارد که روی طرح کار کرد و غالباً مرسوم است که یک طرح را حین فرایند تولید هر چند وقت یک بار درست کرد. بهترین نوع نگهدارنده در اسپری فاقد کلروفلورو کربن عرضه می شود که بهتر است از دستورات کارخانه اش پیروی کرد.

13. کاغذ طراحی

هر مدیومی کاغذ مخصوص خودش را می خواهد. یعنی زغال کاغذ خودش را دارد و جوهر و اتوماتیک کاغذ خودشان را. به طور کلی سه نوع کاغذ برای طراحی داریم. کاغذ راف، که در انگلیسی به معنای سخت است، سطح این کاغذ پر از چاله و برجستگی است. به درد کارهای برجسته و گویاتر می خورد که با زغال، گچ، مداد پاستلی و گرافیت نرم می کشند.

کاغذهایی که سطح بسیار نرم و صافی دارند، که به کاغذهای با حرارت پرس شده معروف اند، برای طراحی با اتوماتیک و جوهر، سیاه قلم آب مرکبی و طراحی با مداد با جزئیات مناسب اند و زیاد به درد ابزار طراحی که رنگدانه دارند مثل زغال و گچ نمی خورند. این به این خاطر است که ذرات رنگدانه به بافتی احتیاج دارد که بتواند به آن بچسبد.

کاغذهایی که بافتی نه نرم نه سخت، میانه دارند و به آن ها با سرما پرس شده هم می گویند، با بیشتر ابزار طراحی خوب کار می کنند و احتمالاً بیشترین استفاده را هم میان هنرجویان و هنرمندان دارند. کاغذ باکیفیت بالا که معمولاً با برچسب بدون اسید عرضه می شوند، چون در مقابل اسید خنثی است، در گذر زمان زرد نمی شود یا نمی شکند. کاغذ (استاندارد طراحی) کارتریج بیشتر از همه کاغذها برای طراحی استفاده می شود. می تواند سفید، کرم یا رنگی باشد و در وزن، اندازه و کیفیت های مختلف در بازار موجود است. کاغذ آبرنگ هم در اندازه های مختلف موجود و برای تمام انواع طراحی مناسب است.

کاغذ پاستل در رنگ های مختلف، با دندانه و سطحی زبر عرضه می شود. در واقع به این شکل طراحی شده است تا ذرات ریز رنگ را بتواند در خود نگه دارد. یک سمت این نوع کاغذ بافتی زبر دارد که بیشتر روی همین سطح طراحی می کنند، اما طرف دیگرش را هم اگر بخواهید می توانید استفاده کنید. کاغذ پاستل در دو وزن موجود است؛ کاغذ ضخیم تر را نسبت به کاغذهای سبک تر راحت تر و بیشتر می توان پاک کرد و دوباره رویش کار کرد.

کاغذها را می توان هم به طور مجزا یا در دفترها و دفترچه های طراحی خریداری کرد. کاغذ را اگر مجزا و تکی بخرید، این امکان را دارد که انواع مختلفش را امتحان کنید و آن ها را به اندازه های مختلف ببرید. اما مثلاً اگر دارید طرح یک ساختمان را می زنید، استفاده از دفتر طراحی ایده آل خواهد بود. این دفترها معمولاً با کاغذهایی با سطوح، رنگ و وزن های مختلف ساخته و در ابعاد متفاوت عرضه می شوند که هم برای طراحی پرتره مناسب خواهند بود و هم منظره. دفترهای جیبی را همه جا می توان با خود برد اما اگر یک وقت خواستید اجسام بزرگ تر را بکشید، محدودیت خواهید داشت. از سویی، دفترهای طراحی بزرگ هم حملشان سخت است اما فضای بیشتری در اختیار شما قرار می دهند و این گزینه را که چند طرح را روی یک کاغذ بزنید.

14. تخته و سه پایه طراحی

اگر دارید روی یک ورق کاغذ طراحی می کنید، باید آن را روی یک تخته محکم کنید. شاید بگویید اینکه واضح است که چنین باید کرد اما به خاطر داشته باشید که این تخته آن قدر بزرگ باشد که کاغذ شما رویش جا شود و سطحش هم حتماً نرم باشد. بهتر است از تخته شاسی ای استفاده کنید که گیره داشته باشد.

اگر از دفتر طراحی یا کاغذ روی تخته استفاده می کنید احتیاجی به سه پایه نیست. اما اگر کارتان در حرکت است که طبعاً در این صورت پیدا کردن جایی که بتوانید تخته را روی آن سوار کنید، سخت است، شاید بهتر باشد روی یک سه پایه طراحی سرمایه گذاری کنید. سه پایه در ابعاد مختلفی در بازار موجود است، بنابراین شما این آزادی انتخاب را دارید که بسته به اینکه می خواهید راحت بنیشید یا بایستید، اندازه مورد احتیاج خودتان را تهیه کنید. بعضی سه پایه ها جعبه حامل هم دارند.

مهم ترین نکته ای که در انتخاب سه پایه باید به آن دقت کنید، استحکام آن است. بدیهی است که یک سه پایه باید آن قدر قوی باشد که تخته طراحی شما را نگه دارد اما در عین حال، فشار و وزن شما را که حین کار به آن وارد می کنید، تحمل کند. گزینه کاربردی برایتان می تواند یک سه پایه میزی قابل تنظیم یا سه پایه طراحی سبک وزن باشد.

منبع: artsy