آیا احتمال ابتلای دوباره به اومیکرون وجود دارد؟ - وبلاگ منصوری

به گزارش وبلاگ منصوری، نوریا ایزکوئی اِدرو اوسروس دکترای زیست شناسی و رئیس گروه پاتوژن های نوظهور در موسسه تحقیقاتی IrsiCaixa است. او معتقد است که اگر فردی آنتی بادی های خنثی کننده بسیار کمی در بدن اش داشته باشد احتمال عفونت مجدد و ابتلای دوباره به اومیکرون در او بسیار بیش تر خواهد بود.

به گزارش وبلاگ منصوری به نقل از ال پائیس، ابتلای مجدد به ویروس کرونا بستگی به میزان آنتی بادی های خنثی نماینده ای دارد که فرد مورد نظر در بدن خود دارد اگر تعداد آنتی بادی ها کم باشد احتمال عفونت مجدد بسیار بیش تر است. برای پرداختن به این موضوع، علم همیشه به داده های موجود توجه می نماید. در حال حاضر، هنوز اطلاعات کمی در خصوص سویه اومیکرون وجود دارند. با این وجود، از سویه غالب پیشین (دلتا) تا آخرین نسخه ویروسی که مسری تر است (یعنی اومیکرون) می توانند به ما در درک این موضوع یاری نمایند.

اومیکرون بیش تر ما را آلوده می نماید، زیرا می تواند از مصونیتی که ممکن است پیش تر داشته ایم فرار کند چه مصونیتی که از طریق واکسیناسیون ایجاد شده چه مصونیتی که از طریق عفونت قبلی با ابتلا به انواع سویه های دیگر ایجاد شده است. در نتیجه، احتمال آن وجود دارد فرد یک بار دیگر به همان سویه یا انواع سویه های احتمالی که ممکن است در آینده ظاهر شوند مبتلا گردد. همه این موارد به تعداد آنتی بادی های خنثی نماینده ای که در بدن فرد وجود دارند بستگی دارد. تنها گزینه برای دانستن اینکه آیا یک فرد در معرض خطر عفونت مجدد است یا خیر این است که بدانیم آیا میزان کافی از این آنتی بادی ها را در بدن دارد یا خیر. با این وجود، این نوع آزمایش بسیار پیچیده است و تنها در چارچوب پروژه های تحقیقاتی انجام می گردد.

علاوه بر این، این آزمایشات باید به طور منظم انجام شوند. درست پس از عفونت، زمانی است که ما بالاترین سطح آنتی بادی های خنثی نماینده را داریم اگرچه افراد آلوده شده ای نیز وجود دارند که در نهایت آنتی بادی های خاص به میزان زیاد در بدن شان فراوری نمی گردد. با گذشت زمان، پس از عفونت و کاهش فعال شدن پاسخ ایمنی خطر ابتلا به عفونت مجدد افزایش می یابد، زیرا میزان آنتی بادی های خنثی نماینده نیز کاهش می یابند. به همین علت است که افراد مبتلا به عفونت نیز باید مدتی پس از ابتلا به این بیماری واکسینه شوند. داده های ارائه شده در تابستان سال جاری از طریق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) نشان می دهند که در میان افرادی که به عفونت کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی 2 (SARS-CoV-2) مبتلا شده بودند واکسیناسیون محافظت بیشتری در برابر عفونت مجدد ایجاد نموده است.

همین امر در خصوص افراد واکسینه شده که آلوده نشده اند نیز رخ می دهد، زیرا با گذشت زمان آنتی بادی های خنثی نماینده در بدن آنان از بین می فرایند. به همین علت است که برای افزایش میزان این آنتی بادی ها و کاهش خطر عفونت، تزریق دوز های تقویتی واکسن توصیه می گردد. هم چنین، اگر گونه تازه ای از ویروس ظاهر گردد که قادر باشد از مصونیت ایجاد شده از طریق اومیکرون، مصونیت ایجاد شده از طریق سویه های قبلی یا مصونیت ایجاد شده از طریق واکسن هایی که در حال حاضر داریم فرار کند احتمال عفونت مجدد فرد می تواند افزایش یابد.

موارد بسیاری گزارش شده اند که افرادی مجددا به کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی 2 (SARS-CoV-2) آلوده شده اند. زمانی که افراد به سویه های مختلف آلوده می شوند نشان دادن این امر از نقطه نظر علمی آسان تر است به این علت که امکان تشخیص عفونت مجدد را فراهم می نماید و این شرایط بهتری برای مطالعه علمی در مقایسه با شرایطی است که در آن ویروس در ارگانیسم پنهان مانده است و پس از گذشت زمان مشخصی دوباره ظاهر می گردد.

این شرایطی است که می تواند در خصوص افرادی که سیستم ایمنی آنان به خطر افتاده است رخ دهد. همان گونه که در هفته های اخیر دیده ایم به نظر می رسد اومیکرون خطر عفونت مجدد را به شدت افزایش داده است. گزارش منتشر شده از مرکز تجزیه و تحلیل بیماری های عفونی دنیای در بریتانیا به این موضوع اشاره دارد که در حال حاضر با افزایش خطر عفونت مجدد بین 4.8 تا 6 برابر بیش تر از عفونت با سویه دلتا روبرو هستیم. این افزایش میزان عفونت و آلودگی با ظرفیت سویه تازه کووید در فرار از مصونیت ایجاد شده از طریق سویه های قبلی و مصونیت ایجاد شده بر اثر تزریق واکسن مرتبط است. برای جلوگیری از ورود اومیکرون به سلول ها می دانیم که مقادیر بیش تری از آنتی بادی های خنثی نماینده مورد احتیاج هستند. این یکی از دلایلی است که نشان می دهد چرا مطالعات بالینی با واکسن هایی که به طور خاص برای اومیکرون طراحی شده اند شروع شده است. با این حال، نمی توانیم احتمال بروز سویه هایی در آینده که قابلیت انتقال بیش تری در مقایسه اومیکرون خواهند داشت را رد کنیم. سویه هایی که ممکن است سریع تر و بهتر از اومیکرون بتوانند از مصونیت فرار نمایند. به همین دلیل است که نظارت و آنالیز سویه های تازه امری لازم است.

در حالی که احتمال عفونت مجدد امری محتمل و واقعی است باید توجه داشت که خطر بستری شدن در بیمارستان یا ابتلا به علائم شدید ناشی از بیماری از لحظه ای که یک عفونت طبیعی را پشت سر می گذاریم یا به طور کامل واکسینه می شویم به شدت کاهش می یابد.

این موضوع اثبات شده که ایمنی سلولی و ایمنی هومورال (ایمنی مزاجی نوعی از دفاع اختصاصی (دستگاه ایمنی تطبیقی) است که در آن، پادتن ها به عنوان ریزمولکول های واسطه وارد عمل می شوند) در برابر ویروس برای جلوگیری از بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر فارغ از نوع آلوده شدن مان امری کلیدی است. به همین علت بسیار مهم است که واکسن ها در دسترس کشور های مختلف دنیا باشد. در حالی که واکسیناسیون نمی تواند به طور کامل پیشرفت عفونت های نو یا عفونت های مجدد را متوقف کند، اما می تواند از مرگ افراد آلوده در مقیاس دنیای جلوگیری کند.